Duch przyjaciel. Lata siedemdziesiąte. Zapiski "Jana Kowalskiego".

 Notka 160.

Duch przyjaciel.

   Był to dawny budynek ośrodka zdrowia poniemiecki.

W domu mieszkała staruszka,w jej mieszkaniu często pojawiało się coś czego nie można było zobaczyć okiem jednak niewidzialna siła przesuwała meble przedmioty, było słychać kroki, samoistne otwieranie drzwi.

   Często kobieta widziała uginanie się poduszki fotela, przesuwanie filiżanki przesuwanie fotela jakby gość chciał być bliżej stołu. Codziennie zdarzało się lewitowanie przedmiotów np. filiżanek z kawą talerzyków łyżeczek i innych naczyń.Wyglądało to tak jakby w tym domu była jeszcze jedna osoba,korzystająca ze sztućców naczyń czy mebli,tylko była niewidoczna.

   Co zaskakujące tajemniczy ''gość'' zyskał sobie sympatię i przyjaźń tej starszej kobiety. Zamiast się bać,próbować wyrzucić przybysza z domu mówiła do niego i traktowała jak domownika. Druga strona nigdy nie podjęła jakiegokolwiek działania które miało zaszkodzić czy uprzykrzyć życie tej staruszce. W nocy ''gość'' zachowywał ciszę a dopiero kiedy wstała dało się słyszeć dźwięki dochodzące z innych pomieszczeń. Nie były to odgłosy dewastacji ale użytkowania mebli, sprzętów domowych, przedmiotów np. takich jak:książki,szafki,naczynia,drzwi. Czasem zdarzało się przemieszczanie przedmiotów z jednych pomieszczeń do innych ale nie sprawiało to dużego kłopotu.

   Kiedy ktoś obcy wchodził do domu duch nie dawał o sobie znać.Z tego powodu często zarzucano staruszce kłamstwo bądź schizofrenię,choć dużo osób jej wierzyło.

   I tak żyła z tym ''duchem'' aż do swojej śmierci,od kiedy umarła duch nie dał o sobie znać.

  Były to lata 70. Jest to dla mnie ciekawa i bliska historia, do owej staruszki chodziła moja matka i od niej wiem o tym co się działo.